Mooi zwart is zeker niet lelijk, sterker nog. mooi zwart is fantastisch!!!
En dat de boot nu voor een deel zwart is, is zeker fantastisch! het heeft nogal wat arbeid gekost voor we hier waren…..
Let’s see waar zijn we afgehaakt de vorige keer? Oh ja, de vorige keer heb ik beschreven hoe we de andere helft van het schip in wederom 8 lagen polyestermatten hebben gezet.
Het eerst volgende wat daarna gebeurd is, is dat de voorkant erin gezet is. Daarmee is het roefje weer helemaal dicht. en doordat het dak reeds dicht was…. hebben we nu een droge binnenruimte.
Maar we focussen ons eerst op de buitenzijde….. de romp moet zo snel mogelijk in de topcoat, zodat deze waterdicht is.
Dus druk begonnen met plamuren.
Inmiddels uit ervaring kan ik vertellen dat dat nog lang niet makkelijk is…. Om het echt, echt glad te krijgen moet je toch wel een behoorlijke vakman zijn.
Nu is het streven voor dit schip niet een spiegelgladde romp, maar ik wilde toch ook wel enige gladheid… Dus nadat beide zijden geplamuurd waren…..
Was het weer ouderwets schuren geblazen.
Gelukkig krijg je van het schuren van de plamuur geen jeuk en eigenlijk is het zelfs wel leuk, want je ziet de hele boot een strakkere vorm krijgen. Het accentueert de vorm enorm. (dat rijmt)
En na schuren komt….. zonneschijn? oh nee; wederom plamuren……. dus na de eerste grove laag, heeft het hele schip wederom een plamuurlaag gekregen.
Dit maal een iets fijnere plamuur, waardoor het oppervlak weer iets gladder wordt. En dan……, het mag geen verassing meer heten….: schuren.
En zo wordt dat dan.
Van dit–>
Naar dit–>
De volgende klus…..ik zou er bijna emotioneel van worden: niet weer die 30 vierkante meter schuren of plamuren…. maar schilderen.
Ik heb ervoor gekozen om de boel extra, extra te beschermen. In principe dekt men “normaal” een glasvezel laminaat af met een topcoat.
Echter ik heb ervoor gekozen om eerst nog een ingedikte en ingekleurde isoftaalzure hars te zetten en dan daar weer een isoftaalzure topcoat overheen.
Dat sluit het laminaat dan echt goed dik in.
Maar ik vergeet bijna te vertellen dat er ook een nieuwe mast is geboren…..Na heel veel offertes ben ik er achter gekomen dat een houten mast, me toch wel echt veel geld achteruit ging zetten. En omdat het project al aardig in de papieren loopt….. of eigenlijk aardig buiten mijn papieren bereik loopt, heb ik daar geen geld meer voor. Dus zoals een waar innovation manager/concept ontwikkelaar betaamt eens goed nagedacht over een oplossing. Ik vond op internet een oude lichtmast, zo’n mega ding uit een voetbal stadion. Dat was mijn oplossing! En na enig rekenwerk aan de krachten, ben ik overtuigd dat deze mast sterker is dat een houten mast zou zijn.
En bijna belangrijker nog, vrijwel identiek aan het gewicht van de oude mast.
Dus dat ding opgehaald, uiteraard was dat weer een avontuur op zich. De mast was 18 meter en kwam in 2 delen, dus ik heb Bob vriendelijk gevraagd of we met zijn 9 meter trailer dat lichtmast konden gaan ophalen. Echter eenmaal daar aangekomen bleken dat (natuurlijk) niet 2 gelijke delen van 9 meter te zijn….. Whoops….. een deel paste zeer makkelijk op de trailer. Dat deel was namelijk maar 6 meter….hahahaha, het andere deel was 12 meter…. en dus eigenlijk veel te lang voor de trailer. Maar goed, Bob zou Bob niet zijn als hij niet zei…. “Ewout, jongen, we staan er nu toch, dan gaat ie mee ook….” Dus met een ietwat illegale vracht, terug naar Genemuiden.
En daar lekker aan het lassen geslagen.
Maar de masttop moest ook nog gemaakt worden. Zo’n mooie platbodem mast heeft een hommer, een meerkantig rechthoekig deel onder de masttop.
En natuurlijk nog de uithouders en het want beslag….
Men neme een U profiel….
en dan met heel veel bak en braad werk…. en dank aan Pim, krijg je dan een hommer.
Die moet vervolgens met zijn vriendjes aan de mast worden gelast.
Dus daar ligt nu ook de basis voor klaar. 😉
Terug naar de romp, want die gingen we schilderen in 2 verschillende lagen.
Eerst de ingedikte witte hars laag.
en daarna volgt het pronkstuk…. de zwarte topcoat.
Het lijkt voor de buitenstaander wellicht niets, maar symboliseert voor mij wel het afsluiting van een taai stuk werk. Het wordt nu te koud om de onderkant ook mee te pakken… dus die wacht geduldig op warmere tijden.
Die ga ik alleen niet plamuren, dus is wel aanzienlijk minder werk….