De tocht vanaf het Haantje was is vele opzichte een vreemde.
Allereerst heb ik in de 3 weken dat de boot daar lag op een ernstig vreemde manier de boot moeten oplappen voor deze tocht. Erik’s bootje was uiteraard inmiddels terug naar Maassluis, dus het moest nu op een andere manier.
De oplossing die ik had bedacht was om een buitenboord motortje te kopen, deze te bevestigen aan het roer en dan lekker varen. Hierbij waren een paar problemen…. het roerblad was zo rot als een mispel…. Dus de 10pk buitenboord motor die ik had gekocht kon hier niet aan hangen. Ik heb daar (hangend aan de mast) twee multiplex platen tegenaan geschroefd…. daar tegenaan 2 grote steunen van de Ikea. en daar dan weer wat multiplex tegenaan. Dat was de motorplank…. Ik moet toegeven, ikzelf was er ook niet 100% van overtuigd… maar het leek te werken.
(behalve achteruit… want dan trok ik de boel uit elkaar..)
Echter ik had een probleem, het vaarwater na het Haantje te Delft (de Delfste Vliet) is vrij druk met grote vaart.
En ik zat op een slecht bestuurbaar schip van 14 ton/11 meter, wat ook nog eens niet waterdicht was, met een 10pk buitenboord motortje, wat vast zat aan de boot door middel van Ikea steunen aan een verrot roer….en ik was alleen….
Een vrij spannende combinatie van factoren….
Dus ik heb toen besloten om op zondag te gaan varen, omdat de grote vaart dan wat minder aanwezig is. Echter het nadeel daarvan was dat het sluisje bij Leidschendam op zondag tot 13:00 geschut werd. En ik had geen idee hoe lang het zou duren om van Delft naar de sluis te komen met mijn brakke constructie/zware boot/lichte motortje.
Dus ik was thuis vroeg vertrokken (06:00, boot leeg gepompt, motor aan de boot gehangen, motor aangetrokken en maar gaan……
10:00 Sluis gebeld. “We schutten voor het laatst om 13:00, daarna gaan we naar huis aan de piepers” Geen ruimte voor onderhandeling. Uiteraard wel aangegeven dat ik in een slecht manoeuvreerbare boot richting de sluis kwam. Daarna vertrokken.
De eerste meters waren spannend, de boot was moeilijk bestuurbaar. Maakte grote bochten en ik kon in de nauwe sloot maar net de kanten ontwijken.
Maar kreeg hem net voor de brug onder controle. De brug was mijns inziens geen probleem, de brug was een stuk hoger dan bruggen die we eerder al waren gepasseerd.
Niets was minder waar….. Met een vreselijk gekraak kwam de boot schokkend tot stilstand: zo vast als een huis.
In mijn eentje, 14 ton boot muurvast onder een betonnen brug met tijdsdruk…Razendsnel bedacht ik me de oorzaak van dit debacle; We hadden de mast weer verhoogd neergelegd na de vorige sleeptocht en daardoor was deze brug helaas nu te laag.
10:30 Touw aan de achterkant van de boot vast gemaakt, naar de kant gelopen en krampachtig geprobeerd de boot achteruit te trekken. Er was zelfs een aardige voorbijganger die probeerde te helpen, echter helaas. Geen enkel effect.
En omdat de tijd begon te dringen, maar voor de oplossing gekozen die zich al eerder had bewezen: Volpompen!
Dus wederom 2 ton water aan boord gehaald. Snel onder de brug door, en vol goede moed doorvaren naar de sluis.
10:50 De tocht begon spannend te worden. Ik probeerde uit alle macht de snelheid in te schatten. Dus maakte hele analyses van afstanden tussen bruggen, tijdsmetingen om te bepalen hoe lang ik erover deed naar de volgende brug te komen. Uit verschillende berekeningen bleek dat ik het niet ging halen…..Dus snel een nieuwe berekening gemaakt met iets positievere inschattingen. Want met een groeiende pijn in mijn buik realiseerde ik me dat het water in de Vliet te diep was om de boot neer te leggen. De boot zonk in het Haantje keurig netjes tot op de bodem…. Maar dat betekende dat de boot 10 centimeter zakte. No problem. Dit water was veel dieper. Dus mocht ik de laatste keer schutten missen… dan zou de boot zinken beyond rescue. (Ik zat toen door de weeks in Helsinki…)
12:30 Sluis wederom even gebeld om te vertellen dat ik er nog aan kwam. “Ze zouden op me wachten, moest even bellen als ik bij de NS trein wasserij was”
12:45 De stress is niet te houden…. nog een kwartier en nog geen treinwasserij of sluisje in zicht….
12:55 YESSSSSSSSS de trein wasserij! Bellen met de sluis “We gooien hem aan jouw kant open”
Toen moest het echte zeemanskunstenaarschap even getoond worden. 14 ton boot in je eentje, zonder een achteruit, stil leggen, niet de volgende sluisdeur eruit rammen, maar ook niet de brug een eeuw open houden…..
Het is gelukt! Rustig de sluis in geleden, vanaf de achterkant een landvast rond een bolder gekregen, de boot rustig tot stilstand gebracht en een fantastisch publiek. Er zaten verschillende heren op leeftijd op een bankje bij de sluis.
Allemaal moesten ze enorm hard lachen over het schouwspel voor hun neus;
Een 11 meter lange afgeleefde, totaal besmeurde, boot voortgedreven met een buitenboord motor aan Ikea steunen, gestuurd door 1 persoon met een kapsel als een ontplofte matras en een flinke straal water uit de pomp.
Ze hebben we stuk voor stuk erg veel geluk en succes gewenst, sommige van deze heren vertelde me dat ik een moedig man moest zijn met deze uitdaging. Ach…. Ik ben nu eenmaal een prutser.
13:15 Na de sluis was alle stress weg. De zon brak door en in dat prille herfst zonnetje heb ik een gelukzalige fantastische vaart gehad.
17:15 De boot in de banden gehangen bij Ad Spek Jachtbouw. Oorspronkelijk wilde we hem helemaal eruit tillen…. maar dat kraakte zo ernstig… dat we het niet aandurfde…..
(We hebben zelfs even besproken wat er gebeurde als de boot zou dubbelvouwen…)
De volgende dag hoorde ik dat de boot veilig en wel op de kant stond. (wel ergens het polyester ingedeukt)