Wederom, na 2, op zijn minst, memorabele tochten. Is de boot weer onderweg.
Zoals eerder duidelijk is geworden, had ik hulp nodig van iemand met verstand van een restauratie traject.
Bob van Bobsloepen.nl is die hulp in bange dagen. Echter de boot lag nog altijd op de werf in Voorschoten.
En moest richting Genemuiden….. toch wel een eindje uit elkaar… Dus op een vroege zomerdag in April heeft deze tocht plaatsgevonden. Met behulp van Bob hadden we een dieplader, met vergunning en een 70!!! tonkraan. De boot werd bij de werf in Voorschoten in hun eigen kraan gehangen.
Vervolgens moest de dieplader, in de achteruit door de nauwe gangen manoeuvreren. Ik mocht zelfs even meesturen met de achterwielen, maar al gauw bleek dat ik hier niet echt voor gemaakt was…. Gelukkig kon iemand op de werf dit een stuk beter 🙂
De boot is op de dieplader vast gesnoerd en met een nog spannendere terugtocht door het nauwe gangetje, konden we vertrekken. De weg naar de haven nam ons over een omleiding over een zandweg, echter ik had vooraf met de gemeente Voorschoten, de BAM en de uitvoerder gesproken. Dat zou geen problemen geven….En gelukkig, de truck rolde er eenvoudig overheen.
Het is een ongelofelijke vreemde ervaring om op de snelweg door je eigen boot ingehaald te worden. Dat is wellicht een once in a lifetime ervaring, maar ik kon er goed om lachen.
De tocht vanaf de snelweg was in zoverre spanend, dat ik ieder moment bang was dat ofwel de mast zou breken, ofwel dat de romp misschien zou splijten, of….dat er misschien wel iets van de loszittende troep in de boot, op mijn voorruit zou waaien…. Maar gelukkig niets van dat.
Na de snelweg stond er een geel “convoi exceptionnel” bus op ons te wachten. Die ging voorop rijden.
(KAK, dat maakt het NOG duurder…) en eenmaal aangekomen bij Bob, stond er een EEENNOOORRMMME kraan.
Bob bleek geen man van halve maatregelen. Een 70 tons kraan!!!! Nou goed, die moest even opbouwen, en hopla vrachtwagen in de achteruit. Banden erom….. en toen vroeg ik…. Euh…. Hoe…. Euhhhh hoe gaan jullie de boot op dat plekje krijgen. “nou, gewoon we tillen hem even over het dak”
WAATTT De schrik sloeg me uiteraard om het hart, immers ik had de die morgen nog de boot horen kraken in de banden bij de kraan op de werf…. toen was ik al bang dat ie daar uit elkaar zou vallen. Maar de boot….. 15 meter boven de grond, boven het dak van een gebouw….. ik moest even slikken…..
Maar goed, de boot heeft het gered. En hij staat op zijn plaatsje in Genemuiden.
Wat een belevenissen!
